Yananlara Selam Olsun Şiiri
Bazen sevgi olduk çorak gönüllere
Damla damla can verdik baharı görmeden sararan dallara
Bazen akan gözyaşlarımızı paylaştık
Yâr niyetine
Hüznü demleyip ince belli bardağın dudağından öptük
Tepeden tırnağa inen hazlarda
Bazen soğuk kış gününde birbirimizin soluklarıyla ısıttık ellerimizi
İki bedende tek gönülde atarak
Ürkek kelimeler şahitlik ettiler yeminlerimize
Bazen yakarken günün alevi
Şemsiye olduk birbirimize yüreklerimizle
Üstüne titredik gözyaşlarımızla büyüttüğümüz sevdamızın
Düşe kalka yol aldık ufku görünmeyen geleceğe
Bazen dertlere mola olduk şiir aralarında
Kimseler duymasın diye yasak sevdayı
Gizledik satır aralarına yürekten damlayan kahır dolu kelimeleri
Bazen göz olduk
O benim
Ben onun yerine baktık hayata
Çoğu zaman buğulu gözler
Anası oldu bardaktan boşanırcasına yağan yağmurun
Bazen kelimeler anlatamadı bizi
Gönülden gönüle hıçkırıklar ses verdi sırdaş gecelere
Karanlık makber oldu toprakla örtülen sırlarımıza yorgan
Bazen duygularımıza boyun eğerek kırdık çiçekli dallarımızı
Fırtınalar yarattık
Bir hecenin altından girip üstünden çıkarak
Bir arpa boyu yürüdüğümüz yollarda
Velhasıl; sonunda bir lokma sevgiyi bölüşemedik
Didişerek bir ipte iki cambaz misali
Yollar ayrı düştü sakin bir bahar yeli eşliğinde
Her şeye rağmen
Yağmur sonrası beliren yedi renkli gökkuşağının altından geçerek
Titreyen ellerimizi zoraki salladık veda seramonisinde birbirimize
Gönül cenderesinde ezdik kini, nefreti
Akıl süzgecinden geçerken dağarcıktaki hazinemiz
Hak eden kaldı gönül köşkünde
Göz göze
Gönül gönüle
Elleri ayrılmadan cehennem nârında yanmayı göze alanlara selam olsun…
Ahmet Moran
Bir önceki yazımız olan Sevdanın Ulu Sırrına Erdim Şiiri başlıklı makalemizi de okumanızı öneririz.