Umudun Gölgesi Şiiri
Suda sandal
Sandalda balıkçı ağını gerer
Takılır ağına umudun gölgesi
Tarlada saban
Sabanda umudun dişi demir
Toprağı yarar
Topraktan çıkar emeğin sesi.
Sorarım size ne arar,
Tünemiş düşlerde bir bulut gibi
Karanlığın gölgesi.
Onlar ki gene
Yarına kalkacaklar
Ve onlar ki sonsuza uzanan
Yola koyulacaklar
Açlıktan kokuyorlarken nefesi
Çıkınlarında bir tutam sevgi
Ve akıllarında umudun gölgesi.
Ahmet Canbaba
Bir önceki yazımız olan Sonradan Gelir Şiiri başlıklı makalemizi de okumanızı öneririz.