Sağım Solum İstanbul Şiiri
bir, iki, üç
önüm arkam sağım solum
istanbul…
yarınım, umudum, kimsesizliğim
sessizliğine hayranım
istanbul…
bu gece terkediyorum seni
bir yabancı uğruna,
bir dize daha karalıyorum
senin adına,
ölümün kendisini arıyorum
kendi adıma,
bir bir,
satır satır,
hece hece,
bütün cümlelerimden çıkarmak istiyorum seni
dişlerim dökülenedek yummak istiyorum gözlerimi
kendimi parçalamak iftiras etmek geliyor içimden…
uykularım kaçıyor
aklıma sen düşmüşen nasıl uyuyabilirim ki
onca çaba
onca sevgi
onca gözyaşı
ben her gece rüzgar olup esemem ki tenine
yağmur olup dökülemem ki yanaklarına
güneş olup ışıldayamam ki tepende
bana beni sev diyemem ki…
sevdiğim sana olan duygularım
bimanend,
yaşamım sensiz
bi-zar,
sensiz geçen zamansa artık
manend-abad sanırım…
sevdiğim yardım et de
şu gözlerimi kapayayım…
Gürkan Akan
Bir önceki yazımız olan Yetmez Mi Şiiri başlıklı makalemizi de okumanızı öneririz.