Islak Anılar Hikayesi
Sen gitikten sonra ben hep sen olma çabası içine girdim… Sesini taklit ediyorum, senin gibi konuşuyorum ve senin gibi gülüyorum. Ve hatta senin gibi yürüyorum…
İşte saatim geldi yine, ilaçlarım nerde, hiç aramıyorum… İnanır mısın bu gün hiç kalkmadım yatağımdan. Bir kez daha seni mutfakta görmemek acıtıyor senli anılarımı.
Ve sesine bürünmüş hitaplar dört-bir yandan gözyaşlarıma karışıyor… Salıyorum dışarıya hepsini… Hatırlıyor musun; Bir defasında sokakta gördüğün bir çocuğu eve almak istemiştin. Ben de seni kıramadım mecburen. Bir güzel doyurmuştun karnını. Sonra sabah bi uyanmıştık ki çocuk falan yok evde küçük bi miktar para alıp yok olmuş. Bende her gün alay ederdim bunun için… Sen önce darılır benim kahkahalarıma eşlik ederdin bir süre sonra. Ve beklendik bir söz müsadeli beklerdi dakikalarca… Nerde bir yardıma muhtaç birini görsen hemen imdatsız koşardın yardımına.
Anımsıyor musun… Bir defasında da iddiaya tutuşmuştuk Fener, Cimbom maçına… Sen kazanmıştın ve ben yemek yaparken, bulaşık yıkarken fotoğrafımı çekmiş ve albüme koymuştun. Kim varsa tanıdık herkese bir bir göstermiştin. Tabii tabii yüzümdeki ifadeyi sorma oda üzgün… İlk defa bakarken o resimlere bükmüyorum dudaklarımı, çatmıyorum kaşlarımı. Gözlerim doluyor ve ben gülüyorum.
Bir önceki yazımız olan Yanlış Hareket Hikayesi başlıklı makalemizi de okumanızı öneririz.