Yurt Odam Şiiri
Bu güzde hüzün kalbimde.
Yaprakları dökülüyor aşkımızın.
Savrulmuşlar herbiri bambaşka yerlere.
Sapsarı yapraklar…
Hüzünlü yüzünün hayali gibi sarı.
Evimin önünde baharda açan güller gibi…
O dikenli güller gibi
Sarı.
Yaprakları dökülüyor aşkımızın.
Eylül geldi geçiyor.
Soğuğa hazırlandık tabii.
Attık kısa kollu özlemleri.
Kalın sabrı giydik üstümüze,
Tıpkı kalın bir mont gibi.
Bak işte son yaprak da
Düştü dalından savruluyor.
Aşkımızın yaprakları,
Birer birer dökülşüyor.
Fatma Türkoğlu
Bir önceki yazımız olan Yalnızlığım Şiiri başlıklı makalemizi de okumanızı öneririz.