Yağmur Yağınca Şiiri
Yandı görür görmez gönül ateşi,
El ele ıslansak yağmur yağınca.
Gecemin yıldızı, gündüz güneşi,
El ele bir koşsak yağmur yağınca.
Bir benzerin yoktur vatanı gezdim,
Aşkınla yanarak kül olup tozdum,
Bir damla yağmurun tadını sezdim,
Beraber ıslansak yağmur yağınca.
Gözümün çiçeği gönlümün aşkı,
Canda yeni buldum huzuru şevki,
Ne yaparım sensiz yalıynan köşkü,
Sahilde bir gezsek yağmur yağınca.
Bulunmaz benzeri benziyor güle,
Veririm kalbimi yeter ki dile,
Yağmur yağarken yanıma gele,
Sımsıkı sarılsak yağmur yağınca.
Başıma vuruyor aşkın ataşı,
Tutuştu bedenim yanıyor başı,
Sevdamız adına delerim taşı,
Kayaları delsek yağmur yağınca.
İlkbahar gelip de açınca güller,
Nisan yağmuruyla ıslanır teller,
Çiçek gül içinde sarılır eller,
Çimlere otursak yağmur yağınca.
Aşkın ataşına severek yanıp,
Temiz duygularla kalpten inanıp,
Kızılırmak gibi akma bulanıp,
Islanıp durulsak yağmur yağınca.
DOĞANİ görmezse boğulur gölde,
Ucuşsun sevdamız rüzgarda yelde,
Mucnun’a dönerim gezerim çölde,
Çöllere serilsek yağmur yağınca.
İsmail Doğan
Bir önceki yazımız olan Yolunu Şaşırmış Kelebek Şiiri başlıklı makalemizi de okumanızı öneririz.