Vasiyet Şiiri
Ustam hayat hep yek geldi bana
Gülmedi şu çizgilerle dolu yüzüm
Bir kız sevdik arka mahallede
Onu da eller aldı.
Yani senin anlayacağın abim
Yine kaldık sazımla baş başa
Yalnızlık rıhtımının adresi olduk.
Tam bir harabe geçen hayatım
Dik durmayı başaransa onurlu gözyaşlarım.
Ağlamak alın yazımdaki çizgiymiş meğer
Gülmekse yıldızlar kadar uzakta…
Bir zaman tünelinden geçti ömrüm
Ve geldik ölüm denen son durağa.
Beyaz bir takım giydirdiler
Adına kefen dedikleri.
Siyah bir bez örttüler tabutumun üstüne
Ve de yazdılar vasiyetimi musalla taşına;
“Kefenimin sol cebine gururumu
Sağ cebime onurumu koyun
Biliyorum babam biliyorum
kefenimin cebi yoksa da aslan gibi yüreğim var.”
Ömer Gödeoğlu
Bir önceki yazımız olan Sevmek Ve Ölmek Şiiri başlıklı makalemizi de okumanızı öneririz.