Utanç Şiiri
Kim dokur beni bir kilime
Anlatır düşü gibi
Gök yüzünün ağırlığı omuzlarımda var iken
Hangi acısız ölü
Berdelliğe kabul eder
Ölüme hasret bu teni
Varmıdır dert sağacak berivan
Gözümün ak koyuluğunda biriken sütünü
Aklarmı
Maviliğinde boğsa beni okyonuslar
Hagisi kurtarır beni bu acıdan
Hangisi soyutlar
İnsan olduğum utangaçlıktan…
Talip Yiğit
Bir önceki yazımız olan Üç kurşun Şiiri başlıklı makalemizi de okumanızı öneririz.