Tozlu Raflardaki Kitap Şiiri
Tozlu raflarda unutulmuş ağır bir kitap gibiyim
Sarı yapraklarım ve küçücük yazılarımla duruyorum
Kuytu köşelere atılmış yapraklarım var
Bazılarını azgın belalarda unutmuşum
Şimdi duruyorum
sessizliğe sığındım
Ne badireler atlattım
Ama şimdi bazı geceler korkuyorum
Adeta kayıp sancılar yaşıyorum
Derdimi bulamıyorum
Sabahları aniden kalkıyor
Ölmediğim için ohh çekiyorum
Azgın fırtınalar beni
azgın ateşlere atıyor
Kül oluyorum uçuyorum
Bazı yapraklarımı alıp kurtuluyorum
Ama sonra savruluyorum rüzgarda
Şimdi geldiğim yer uslu
Durduğum yer kırmızı
Ve laleler arasında bir kız beni kovalamakta
Yo hayır aslında benliğini
kimliğini aramakta
ve kendimi onun usuna bırakıyorum
sessizim
sessiz
onunla içten konuşuyorum
Ulaş Güleviz
Bir önceki yazımız olan Sıra sıra dağları geçtim Şiiri başlıklı makalemizi de okumanızı öneririz.