Taştan Bebelerin Türküsü Şiiri
Ben onu bir gece yarısı
Keyifle oturup balık pişirdiği anla hatırlarım.
Adı bilinmeyen bir köyün,
Adam yürekli kızıydı o.
Taştan bebeler sallamış kucağında,
Kumdan ekmekler pişirmişti kızılırmağın kenarında.
Bırakmışlardı kendilerini söğüdün altından,
O güzelim,coşkun sulara.
Ne yoksulluk,ne açlık onu yıkabilirmiydi?
Öfkesi ışık oldu gözlerinde,
Umut oldu yüreğinde,
Büyüdü.
Sarı saçlı,ela gözlü,nasırlı elleri,
Buluştu bir gece yarısı.
Kendi türküsüyle.
Sel olup aktılar,
Kızılırmaktan,denizlere doğru.
Zühal Çelik
Bir önceki yazımız olan Kör Topal Şiiri başlıklı makalemizi de okumanızı öneririz.