Tadı Ayrılık Şiiri
Aşk mıydı içimdeki
Nefret mi yoksa
Adı neydi bu tadın,
Giderken bende bıraktığın?
Sesini duyuyorum dilsiz yalnızlığın
Kulaklarımı sağır ediyor kaçışın
Ruhumdaki raylar her gece ülkene uzarken
Yolculuğum sona eriyor birden
Ve raydan çıkıyor
Sesimdeki son tren…
Takılı kalıyorum
Okyanusuna gözlerinin…
Boğuluyorum gel de kurtar
Gel diye çırpınıyor yüreğim
Dokun bak
Bu kış ne soğuk ellerim…
Ölüm müydü donup duran
Ölümsüzlük mü yoksa?
Sahi adı neydi?
Dudağımdaki o son tadın
Son öpüşünle benden aldığın…
Yine yenik düşüyor yollara aşk
Yine çanları çalınıyor vakitsiz ayrılığın
Göklere kazınırken büyük harflerle gidişin
Seni ve uçakları
Hiç affetmeyecek kalbim!
Elbet unutulur zamanla aşkın…
Korkma!
Zerresi bile kalmaz umutlarımın
Ama sevgilim
Adını hatırlamasam da
O melun ayrılığın
Hiçbir gün hasreti dinmeyecek inan
Senden ‘doğmayacak’ olan
O mavi gözlü kızımın……..
Fatma Yıldırım
Bir önceki yazımız olan Şeb-i Aruz Şiiri başlıklı makalemizi de okumanızı öneririz.