Sıra sıra dağları geçtim Şiiri
bir ben
bir yarim
bir de yalnızlık
uzun sure yalnızlık hüküm sürdü
ben sessiz
içimde sen sessiz
çıldırmışçasına gidiyor otobüs
zaman durmuştu sanki
hep aynı ıssız yollardan geçiyor gibi zaman
birden bir karaltı ilişti gözüme
bir kız çocuğuydu bu
önünde koyunları
boynunda asılı kötü kaderi
üzerinde eski püskü güneş sarısı entarisi
ve ayağını kavuran yeşil renkte lastik pabucu
otobüstekilerin dikkatini çekmedi hiç
bu yaşam savrultusu kız
bir an göz göze geldik bu dağların arasında unutulmuş canla
ceylan gözleriyle çarptı beni oracıkta
gözden kayboluncaya kadar geriye dönüp baktım
otobüs ilerledikçe o küçülüyordu
ve küçüldükçe küçüldü
bir taş parçası gibi hareketsiz kaldı oracıkta
yaşam yine durdu adeta
buraların tek canlısı oymuş gibi geldi bana
derken çok ilerden
buğday başakları arasında türkü söyleyen genç kızlar
güneş yanığı karayağız erkekler ekin deriyorlardı
orak sesleri duyuluyordu ta uzaktan
bu yalnızlar diyarı memleketimde daha yolum vardı biraz
geçtiğimiz yollardan hep hüzün topladım dağarcığıma
az ilerde yol kenarında bir kadın bağırıyordu acılar içinde
feryadı dağlarda yankılanıyordu bu kadının
dayanamayıp gözlerimi kapattım görmemek için
sonra duydum ki, doğum yapmış bir ağacın kovuğunda
bir kız çocuğu doğurmuş bu kadın
tek başına
karşı çıkmış yalnızlığa
ve yırtmış bu kadın sessizliği
kadınlardır dünyayı kuran
ve analardır sessizliği
yalnızlığı yaşama çeviren
Ulaş Güleviz
Bir önceki yazımız olan Sigara içim Şiiri başlıklı makalemizi de okumanızı öneririz.