Şehirmi Zehirmi Şiiri
Dizilmiş yüksek binalar
İç içe girmiş sokaklar
Taş döşenmiş kaldırımlar
Şehir degil sanki zehir
Yola dökülmüş asvaltlar
Dikilmiş tek tük agaçlar
Nerde güzelim ormanlar
Şehir degil sanki zehir
Kopuyor şimdi dostluklar
Bitiyor akrabalıklar
Ah o eski komşuluklar
Şehir degil sanki zehir
Büyükler olur mafyacı
küçükler olur kavgacı
Acep kim kimden davacı
Şehir degil sanki zehir
Çogalmış şimdi aşıklar
Aşık degil yılışıklar
Birde aşıgız sanırlar
Şehir degil sanki zehir
Bitmiş artık ar ve damar
Vitrinlikmiş utananlar
Bekler bizi acı sonlar
Şehir degil sanki zehir
Akşam olur gündüz gibi
Gündüz olur gece gibi
Dogada bilmece gibi
Şehir degil sanki zehir
Daha çok ister zenginler
Umut peşinde fakirler
İnsanlar hep didinirler
Şehir degil sanki zehir
Biz köylü kalmışız burda
Dönelim tek ana yurda
Yerinde kalsın be şehir
Olmasın bizede zehir
Dönecek köye bu fakir
Görmesin kimseler hakir
Bitirir bizi bu şehir
Kalırsak olacak zehir
Kırılan dal bunu söyler
Şu ata sözünü sever
Eger paran varsa şehir
Ama yoksa paran zehir
Mükremin Odabaşı
Bir önceki yazımız olan Islandı Şehir Bu Gece Şiiri başlıklı makalemizi de okumanızı öneririz.