Pembe Beyaz Bir Yaz Şiiri
‘O yaz pembe bir akşamdı,
Gün aştı, renk karıştı, zaman ağırlaştı
Bir serçe uçtu, ufka ulaştı…’
O akşam, o şehirde, bir evde
Çekildi sessizce beyaz bir perde
Cama dokundu narin elleri
Bir hıçkırık dolaştı engin zeminde…
Ağlanır hep niçin, hep böyle için için
Yaşanmamış zamanlarına hayatın
Olsun istenmez mi o anda şimdi,
Omzunda olsa eli, o eski aşinanın…
Geçip gitmişse de böyle,
Nice mevsimlerle ömürler
Bedenler ölse de ölmez gönüller…
Ve bilinir ki artık,
Ne gözler göklerden daha mavi,
Ne her nefes içli bir bestede bir ses,
Ne de kalpler çözülmez büyüdedirler
Zaman aynasında silinmeyen akisler
Her geçen günle yeni bir kurban isterler…
Varsın yine hüzünle kapansın bu yıl da böyle yaz
Senin mevsimlerin pembe kalsın,
Benim saçlarım beyaz…
Ahmet Hüsnü Sezgin
Bir önceki yazımız olan Mümkün Mü Şiiri başlıklı makalemizi de okumanızı öneririz.