Pastoral Çöküş Şiiri
yoğun ışın kanda;
bir ten çağı aşan yüzeyleri yangınlarla
kül lığda kan akışa serpiyor
dalga uğuldamıyor çağıldamıyor çavlan;
gün eğimi- -düşey gölge,
dikkat kesilmiş öke kan vadide gölden.
Batıda aklanlara basa basa uzaklaşan
erguvan gurub çınıldıyor;
gün eğimi iniyor şakaklara
kara bir ışın şakaklardan
kulak önlerine yanaklara doğru.
ömrün özsuyuna basa basa yürüyor
başaklara us tozanları.
Işıklarda yurtlanıyorsun– Sen;
ışın talaşlarından geri bir kalıtın yok.
Sonra dizge gölgeye kayacaktır
ve gölgeden saf karanlığa;
Samanyolunda bir çoban
ağıllara çekecek sürülerini–
yeni evrenlerde yeniden doğmuş
Ancak, yeniden doğuşa dek
ışıkta tozumuş us.
Evrende öte güçlerle savaşmış
bir Tanrının uğrayabileceği bela
boyunca yolda akşam oluyor;
şakaklarda gölgeler yanaklarda gölgeler–
bir yıldız dizgesinin eridiği denli
artık bu akşamın güne devri yok.
Azer Yaran
Bir önceki yazımız olan Su Değirmeni Şiiri başlıklı makalemizi de okumanızı öneririz.