Neredesin Ey İstanbul Şiiri
Karanlık kimliklerimiz sana,
Yabancılaşmış insanların
Sokakların ağzıyla söyledikleri yaban.
Kayıp anlattığım efsanelerdeki prenses
Dede Korkut dinmiş masallarımızda
Uçsuz bir vadide içimizde sarsılan
Ayak izleri susmuş aygırlarımızın.
Düşlerimiz demlenmiş
Boğazdaki bir sarhoşun naralarında.
Öykülerimizde yüşadan savrulan hüzün
Aydınlık renkli yakamozların hülyası.
Öksüz kalmış sözcüklerimiz sana dair
Yollara düşmüş her kapıda dinlenip
Sana dair renklerden haberler soruyorum
Neredesin Ey İstanbul.
Latif Memiş
Bir önceki yazımız olan Ne Durur Ne Unutur Şiiri başlıklı makalemizi de okumanızı öneririz.