Nefes ve Çığlık Şiiri
Hâlbuki ne kadar da haklıymış ilk çığlık,
İlk bakış,
Ve özde ilk intibâsı dünyanın,
Zincirleri kırıcı bir arzusuymuş kaçış…
Âhirinde çığlıkları bile yalandır,
Tek hakîkisi nidâların ondadır ki,
Toprağın altında yanandır…
Hâlbuki, ne kadar da ılıktı o ilk nefes,
Dudaklar tertemiz dualar üflerdi…
Ne tuhaf şey,
Ömür karardıkça saçlar ağarır,
İnsanı görmek bile yalanın kendisi…
Başları kaynadıkça o nefes harlanır,
Ciğerleri üşür, gözleri buz keser,
Nefesleri hırlanır…
Bir önceki yazımız olan Mâtem Şiiri başlıklı makalemizi de okumanızı öneririz.