Kore Şehidi Hikayesi
1974 eki Kıbrıs çıkarmasına katılan bir asker anlatıyor:
“Çok şiddetli bir taarruz vardı. Mermiler kulağımızın dibinden geçiyordu.
Siperde daha önce hiç görmediğim bir asker yanıma yaklaştı.
Belli ki bizim birlikten değildi.
Bir zarf çıkardı ve:
-”Memlekete dönünce bu zarfı, üzerindeki adrese bırakır mısın?”
-”İkimiz de döneriz inşallah” dedim.
Israrla kendisinin dönemeyeceğini, benim ise memleketime ve aileme kavuşacağımı söylüyordu. Biraz isteksiz de olsa zarfı aldım.
Ancak o çatışma sırasında birbirimizi kaybettik.
Taarruz bitip memlekete döndüğümden bir iki yıl sonra eski eşyaları karıştırırken o zarfı buldum. Unuttuğum görevi, geçte .
olsa yerine getirmek için İstanbula gittim. Üzerindeki adres, Aksarayda eski bir eve götürdü beni. Kapıyı yaşlı bir amca açtı.
-”Merhaba amca. Ben Kıbrıs a savaşan oğlunuzdan bir mektup getirdim.
Belki kendisi de gelmiştir.”
-”Bizim Kıbrıs a savaşan bir oğlumuz yoktu”
Beni içeri davet ettiler.
Eşi, bir fotoğraf albümü ile geldi. Fotoğrafları gösterip:
-”Sana zarfı bu genç mi verdi?”
-”Evet. Çok iyi hatırlıyorum. Buydu.” ve işte o an beni şok eden ve hala aklımı başımdan alan şu cevabı verdi:
-”Bu çocuk benim oğlumdu. Fakat onu 15 sene önce . Kore harbinde şehit verdik…
Bir önceki yazımız olan Babaya Veda Hikayesi başlıklı makalemizde baba, Babaya ve Babaya Veda Hikayesi hakkında bilgiler verilmektedir.