Kalbimin Mediyeleri Şiiri
alı al moru mor çiçekler
daha evcilleşmemişti penceremizde
takatsız rüzgar yeşil dağları öperken
kuytuluklarında limon sarısıydı aşk
körpe toprakta menevişlenirken yağmurlarla
gözbebeklerimiz daha apak daha çetrefil
daha öte hüzünbazdı
kuyularında düşbalıklarımız yüzerken
eftelyaçiçeği yakamozlara büyür usul bir çığlıkla
-/h e y a m o l a /-
bazen gitmek dedim içimden
-/severken körkütük üstelik/-
şehirler uyurken göğün göğsünde çırılçıplak
uyanmak dedim kendi kendime
başka diyarların bozkırlarında
serçeler unuturken ağlamayı
nalkıran al tayların seslerini duymak
acının en yalın halini gördüm
güneşin daha kızgınını
sevmek hep zordur dedim
sevdikçe tüketildim
gözlerimde arafta kalmış ruhumun goncasıydı gülüşlerin
kesiği palaylı yalanlarının kalbimi kanatışı
ağrıyan gecenin vahametine tohum atmakta
ölmek dedim bazen sevgili
döşümde birikirken yasların
her tan acılı bir besmeleyle başlar sabaha
/oysaki demiştim o şahmerana
bir bildiğin varsa ;sakın anlatma/
sus
konuşma
üzerler seni
aşka hemhaldır yürekler parçalanırken
bil ki senin düşündüğün ;onun aklından düşürdüğüdür
amansızdır mübaha boyanan sevdalarda…
kalb kalbi kırarken göz gözden düşer ağlamadan
acının en yalın halini gördüm
Necla Develi
Bir önceki yazımız olan Yüreğin Vuruşuyla Şiiri başlıklı makalemizi de okumanızı öneririz.