Hüzünlü Isırgan Şiiri
değişmiyor suda kalan saçlarım
üzüldüm yüzümün gülüşlerine
sokakta kan kusuyor rüzgar
oynatıp duruyorum ellerimde yağmuru
bu kaçıncı sevişme kaçıncı öç
bir parça ah bir parça bakıp gitmeler
taşları dövdüler ağaç köklerinde
yaşlı çocukları unuttular akşamları
üzüldüm göğsünün kokularına
bacaklarımda ıslatıp duruyorum yıldızları
ben üç ayrı yüzü olan cuma değil miyim
başına parça parça mermer taşıyan yaz
avucumun içinde kızarıyor cam
iğnenin ucundan geçiyor hıçkırıklar
acı kurutuyor belleğimdeki ırmakları
tanıdım az yaşadım yüreğimi bağışla
seni göremeyecek kadar yorgunum
bakamayacak kadar sessiz ve sabah
kalbine geç kalan şubat gibi kırılıyor
değişiyor suda büyüyen yüzüm forsa
yıldızların asıldığı yerde yüzümü yüz
ağzım açık hüzünlü ısırganlar taşırım
ayaklarım bunca baba bunca anneyken
Bir önceki yazımız olan Akıl Karası Şiiri başlıklı makalemizi de okumanızı öneririz.