Hep Seninle Şiiri
İçerdeyim,yalnız,kimsesiz,
Duvarlar soğuk,gece sessiz…
Etrafımda dolanıyor yokluğunun gölgesi…
Yaşamak bu mu,sensiz gölgesiz…
Sana gelmeyi bende istiyorum,
ciğerlerim parçalanırcasına koşarak…
Ama farzet bir rüzgarım ben,
hafif açık pencerenden,
perdeyi aralayarak odana giren…
Sonra yanına uzanan usulca,
soğuk soğuk sana dokunan
ve seni ısıtan benim…
Farkında değil misin?
Dudaklarını yalayarak,
boğazından içeri ciğerlerine dolan,
ılık nefes benim…
Gözlerini kapadığında,
karşında ben varım…
Kollarının arasına aldığın,
yorgan benim…
Başını koyduğun yastık,
her gece rüyana girende ben!
Ben senin her şeyinim,
beni tanıdın mı?
Sabahları seni ben uyandırırım,
öperek yanağından…
Gözünü açtıysan duvara bak,
duvarda ben…
Hadi kalk lavaboya git,
benimle yüzünü yıka,
vur yüzüne beni soğuk soğuk,
saçlarını ısla hafiften,
kaldır başını aynaya bak,
beni göreceksin! ..
Sakın,sakın yüzünü silme,
bırak buharlaşıncaya kadar,
yanaklarından,dudaklarından,
doyasıya öpeyim…
Adem Kunt
Bir önceki yazımız olan Çıkmaz Sokak Şiiri başlıklı makalemizi de okumanızı öneririz.