Hayatı Sevmeye Mecburuz Şiiri
Oradaydım tam ortasında, tamda içinde bir yerlerde
Sığınmıştık kalabalıklara yalnızlığa türkü yazmıştık
Saatlerce düşünürdük, birbirimize bakarak
Birbirimize bakarak aldandık kendimize
Kendimizi bir sevdaya bağlamıştık tek umudumuz
Yarınlarımızdı; onu da aldılar bizden
Kimseye bir kötülüğümüz olmamıştı, masmavi gökyüzünde
Kimseye kırgın değildik, koskocaman dünyada
Ve kimseyi incitmek istemezdik; onlar bizi incitmeye çalışmadıkça
Gece ışıklar sününce ve dünya karanlığına bürününce
Kendimizi olmasını istemediğimiz düşlerde bulurduk
Hiç habersiz kapımızı çalan yalnızlığa mahkûm olmuştuk
Yeniden doğacak güneşe penceremizi aralardık sabah vakitlerinde
Sabah ve bir işkence yeniden başlıyordu
Günleri kovaladıkça aylara yaklaşıyor
Ayları kovaladıkça yıllara yaklaşıyor
Yılları kovalamaya çalışırken de
Elimizde hiçbir şey kalmamıştı
Geriye Dönüp baktığımızda
Yaşama isteğiydi bizi hayata bağlayan şey
Hayata bağlandıkça da nefes alamaz duruma geliyorduk
Her gün aldığımız nefes boğazımızda geçmek istememekçesine yutkunuyordu kendini
Ama mecburduk yaşamaya, hayatı sevmeye mecburduk
Ne kadar yorulsak ta her günün yorgunluğunu çekmekten
Bizi hayata bağlayan şeyin
Hayata bağlanma sebebimiz olduğunu biliyorduk.
Abuzer Güneş
Bir önceki yazımız olan Hadi Şimdi Git Şiiri başlıklı makalemizi de okumanızı öneririz.