Gurbet Şiiri
havaalanında gördü
gecesi karlı bir kışın
göz pınarlarından alçalan
mavi damlalardı gurbet
çelik kanatlardı sarsılan
ilk hüznü ilk vedayı
öğretti abece çağında
çocuğa ağlamayı
davetli gitmişti baba
gurbete kırk yıl önce
bir gün geri dönünce
annesi kardeşleri
gittiler habersizce
mayıs serinliğiydi
gökten boşandı gurbet
yağmur kuşları gibi
kargoya ölüler indi
kanatlar üzerinde
tabutlar sıra sıra
seçtiği annesinindi
Ali Akca
Bir önceki yazımız olan Ay Utanır Şiiri başlıklı makalemizi de okumanızı öneririz.