Ferhat Tunç – Munzurun Kızı
Uzaklar da mı kaldın
Kış gibi hasatsız derin
Ve düş gibi delice serin
Peki kim söyleyebilir şimdi kim
Bu vurgunca yanmak bu uğultuca kanamak kime
Hani Munzurun’un kızı hani rüzgarlarımız vardı bizim
Doğruca esen yürekler büyütenmevsimlerimiz
Sözümüze ne oldu kurban olduğum neler oldu yeminlerimize
Hadi yine saçlarını yellere ver
Fırtına olsun getirsin seni
Tenimi ver kokumu ver ne olursun
Artık bu özlem bu ateş bu zulüm
Ama sensizlik yok mu sensizlik cehennemde ölüm
Biliyorum şimdi haykırsam bütün sesleri
Hiçbir söz seni bana getirmez belki
Belki yaşadıklarımız da bilinmez
Işığında ağlaştığımız ay’lı gecelerde
Vay Munzur’un kızı vay çilelim kırçiçeğim hasretim vay
Sen dur Munzur aşkına dur
Hızırın aşkına dur ne olursun dur
Dur da birlikte ölelim
Öyle bir yara ki bu
Çığ değil çığlık değil
Damladıkça yakıyor
İçimde kan deryası
Munzurun kızı..
Bir önceki yazımız olan Ferhat Tunç - Munzurun Dağlarında başlıklı makalemizi de okumanızı öneririz.