Düştüm gurbetin son demine Şiiri
Düştüm gurbetin son demine ayrılıkların tam ortasına,
Yalnızlık kırıntılarının düştüğü dudaklarım kanamaya yüz tutmuş…
Saçmalayan sarhoşluğum alıp götürüyor benliğimi ellerimden,
Naralar atıyorum içten içe,
Aptalca şarkılara tutunmuş durmadan düşüyorum…
Bırakamıyorum titireyen ellerimdeki yüreğimi dağların doruklarındaki kardelenlere;
Düşlerimdeki düşüşlerime eşlik ediyor hayat
Kalkıp atmak için yükselsemde içimdeki karanlıkları,
Hep gece oluyor zamanı…
Şafak sökmeyecek günlerime küçük sokakların loş ışıklarından,
Düşeceğim ve kırılacağım ateşime lanet yağdıran yıldızlarla,
Ve hep sigaramın son dumanıyla çekip gideceğim…
Muzaffer Öztaş
Bir önceki yazımız olan Dalgınlık Şiiri başlıklı makalemizi de okumanızı öneririz.