Doğanın Elleri Şiiri
Gökyüzü yine müthiş pozlar veriyor,
Güneş: saklambaç oynayan zıpır bir çocuk gibi,
Usulca dağın ardından başını çıkartıyor.
Ama ben; sobeledim güneşi.
Sabahın ilk ışıkları çarparak bulutlara,
Harika renk cümbüşleri yaratıyor,
Doğa yine unutulmaz resimleriyle içimi;
Yaşama sevinciyle hınca hınç dolduruyor.
Ne güzel, görebiliyorum bu güzelliği,
En umutsuz anlarım için saklayıp benliğimde,
Zamanı gelince doğanın içime gömdükleriyle,
Yeniden yaşama sarılıyorum, doğanın elleriyle.
Adnan Şahin
Bir önceki yazımız olan Doğanın Çağrısı Şiiri başlıklı makalemizi de okumanızı öneririz.