Deli Gönül Şiiri
Deli poyraz gibi esersin gönül
Nice sultanlara yar olmadın mı?
Ölüm döşeğinde yatarken bile
Dost için doğrulup var olmadın mı?
İlimi dergâhtan almışsın dersin
İnsanı insana sevdiren sensin
Bu kutsal sevdanın özünde gensin
Sarılıp bir kula kâr olmadın mı?
Yaratan Hak özden yarattı seni
Bir kuluna köle kul yaptı beni
Aşkın girdabında yaktı bu teni
İçinde tutuşup nar olmadın mı?
Yerde karıncadan sorulur hakkın
Soyluya değer ver soysuza sakın
İnsan yaratıldın olaman sapkın
Arınıp günahtan ar olmadın mı?
Varsın hak bilmesin bilmeyen mecrup
Takılmaz insana bilinmeden kulp
Bazen sevgi dolup bazen mest olup
Düştüğün girdapta dar olmadın mı?
Söyle deli gönül derdini arzet
Geldin ki gidersin gün doldu farzet
Elinde neyin var ne çekersin dert
Bazen duyup bazen sağır olmadın mı?
ÂLİM’İM sözlerim gam ve gasavet
Bu feryat bu figan dostluğa davet
Başına gelmeden bin bir nedamet
Eleyip dokuyup har olmadın mı?
Bekir Alim
Bir önceki yazımız olan Dedecan Şiiri başlıklı makalemizi de okumanızı öneririz.