Dalgınlık Şiiri
Bankların üzerindeki dalgınlığıma bırakabilsem,
Gecenin yürüyüşlerindeki hayallerim gibi seni.
Söylemesem de içimden bir an bile geçirsem,
Viraneler benim, deliliğim ve kendi üzerime çökmüş en büyük lanetim…
Küllerle yolculuğum ciğerlerimle yıkılarak,
Yüzüme vursun dumanı geç olmadan;
Ya ismime düşüp tutunsam,
Ya da topraklarda toz olsam;
Yeter ki şu aptalca düşücelerden, boğulmasam…
Muzaffer Öztaş
Bir önceki yazımız olan Düşerken Şiiri başlıklı makalemizi de okumanızı öneririz.