Daha On Yedi Şiiri
Bilirsin varlığımla yokluğum anlaşılmaz sevgili;
İstiyorsan çölün ortasında olsam bile
Koynunda,
İstemiyorsan el eleyken de
Kutuplarda olabiliyorum…
Sanma ki;
Tenim teninden uzak
Göz göze olmayınca ben de yokum.
Unutma!
Gelmemi istiyorsan gelmişimdir…
Kim bilir;
Güvercin olup konmuşumdur pencerene
Kaçamak bakışlar adına.
Meltem olup sarmışımdır tenini
Sevişmeler hatrına.
Maviyi sevdiğin vakit bulutun,
Pembeyi sevdiğinde rüyandım…
Bilirsin işte Sen;
Korktuğunda Süpermen
Korkuttuğunda Notırdamın kamburu
Kâh yedi cüce, kâh kırk harami
Olmuşumdur.
Hani sevgili
Milenyumun mecnunu yarışması yapılsa
Birinci gelmezsem namerdim…
Tabi sen istersen sondan da olur…
Olur be sevgili!!
Unutma sevgili!
Aşka sürgün yaşatmak da senin elinde.
Gelmemi istemiyorsan…
Merak etme!
Ben zaten hiç seninle olmadım ki.
Ne pencerenin perdesini havalandırdım,
Ne de Ağrı Dağı’nın eteklerinde uçtum…
Süpermen değil He-man’dim
Notırdamın kamburu hiç olmadım,
Kül kedisiydim…
Olmaz sevgili!!
Boyle aşk olmaz!!
Bilmen gerekirdi
Her ne vakit sen gelince aklıma
Sonunu göremediğim bir yolun da
Aklıma geldiğini…
Ya da kafamdaki soru işaretlerinin
En az
Milyon değer arttığını
Bilmeliydin!
Ne sen on yedinci yaş gününden sonrasını
Kutlayabildin.
Ne de ben yolun yarısından dönebildim…
Erdinç Kılıç
Bir önceki yazımız olan Daha Us Şiiri başlıklı makalemizi de okumanızı öneririz.