Bu Şehir ve Ben Şiiri
Bu şehir üstüme çöken bir yığın,
Elinden kurtuluş yok yalnızlığın,
Yığın ki adresi hep haksızlığın,
Bu şehir sebebi vefasızlığın.
Bu şehir bin anı bütün aşklarda,
Hüzünle donanmış tüm bakışlarda,
Hüzün ki sedasız yalvarışlarda,
Bu şehir sabahsız, hep akşamlarda.
Bu şehir benim gibi hep beklemekte,
Çılgınca sevip sevip terkedilmekte,
Sevme ki herkesi kıskandırmakta,
Bu şehir dertlere dert eklemekte.
Bu şehir aynı ben her an isyanda,
Derdini anlayan yok bu cihanda,
Dert ki sarmış ruhları,diller figanda,
Bu şehir kaybetmiş, aşk kumarında.
Veysel Alkan
Bir önceki yazımız olan İstanbul Şiiri başlıklı makalemizi de okumanızı öneririz.