Birazdan Ölebilirsin Esmeralda Şiiri
birazdan ölebilirsin Esmeralda
o adam her gece kelimeleri kanatırken sana
sen sus pus olup
okumadan yakarken mısra ormanlarını
tüm bahanelerin aşka karşı
yürekleriniz ne kadar dağınık farkında mısın
deniz tuzu gibi yakıyor tenini ayrılıklar
dalgalar sinsi sinsi gülümsüyor
ve şarkı söylüyor
yüreğinin küskün çocukları
birazdan ölebilirsin Esmeralda
bilmiyorsun
düşsüzlük bitsin istiyorsun sadece
bitsin ki
uyur uyanık kanrevan uykularda
görmek için hiç bilmediğin kıyıları
iki gölgenin gözyaşları damlıyor ellerine
görmüyorsun
mevsim oyunbozan
mevsim hazan
sevdim diyorsun ya
sevdiğine kendin bile inanmıyorsun
kesiyorsun sevdanın şahdamarını
birazdan ölebilirsin Esmeralda
yeni bir güne doğmadan
hemen şu anda
gökyüzünde ay kıskançlıktan çatlayabilir güzelliğinden
güneş yerine tutulabilir sevdalar
düş şehrayinlerinde afyonkeş unutuşlardayken sen
bombalar yağabilir şakaklarına
arka bahçende açan son gül
bülbülü özler bir anda
ve pişmanlık
kan kırmızı bir vazgeçişle yakabilir avuçlarını
birazdan ölebilirsin Esmeralda
İstanbul gibi rengini silerek zamanlardan
takvimin ağlayan küskün yüzünde
sonbahar kaçkını kısa saçlı bir kızı ağlar görürsün
resimleri delik deşik eder tırnaklarını
sonra çoğalarak yansır aynanda
yüzü aznavur bir adamın eskitemediği umutsuz aşkı
birazdan ölebilirsin Esmeralda
sen halâ bilmiyorsun
elinde mürekkebi tükenmiş bir kalemle
geç kalmış yarım bir şiiri tamamlıyorsun
çok sevdim diyorsun
gel diyorsun
unutup yıllarca kaçışlarını
eğreti bir düş gibisin artık Esmeralda
ölüm bile silmeyecek yalnızlığını
Necla Develi
Bir önceki yazımız olan Yalnızlık Mavisi Şiiri başlıklı makalemizi de okumanızı öneririz.