Ben babamı hiç tanımadım Şiiri
Ben babamı hiç tanımadım
Hiç görmedim, hiç öpmedim
Kokusuna uyuyup doya doya baba diyemedim
Her babalar gününde ıssız sokaklarda gezer
Issız kaldırımlarda dolaşırdım
Her bayramda babamın yerine
Bakkal ALİ amcanın elini öperdim
Ben babamı hiç tanımadım
Hiç elini tutmadım, onunla parka gidip
Sahilde çekirdek yemedim
Babasıyla gördüğüm arkadaşlarıma hep imrenirdim
Baba sevgim baba özlemim içimde büyürken
Küçücük yüreğimin gözyaşları gözlerimden akardı
Ben babamı hiç tanımadım
Bir gün anneme sordum;
Benim babam KİM, NEREDE
NEDEN bizimle değil
NEDEN yanımızda yok
NEDEN bir fotoğrafı yok
NEDEN hiç bizi aramıyor.
Annem titreyerek şöyle cevap verdi
Belki bizi arıyor da biz uzaktayız
Beklide bize ulaşmaya çalışıyor.
Bizimle birlikte olmak istiyor.
Küçük yüreğimle hissettim annemde babamın nerde olduğunu bilmiyordu
Çünkü ağlayarak gözlerinden yaş gelerek konuştu
Ben babamı hiç ama hiç tanımadım
Döne Yıldırım
Bir önceki yazımız olan Aşkım sana Şiiri başlıklı makalemizi de okumanızı öneririz.