Ay Utanır Şiiri
Ay parçası kumsala inen kadın
Nefesi taze iyot kokusu saçar
Martı gözlerine yerleşen hüznü
Havada bembeyaz dağılıp uçar
Sahile başıboş inen köpekler
Arar dalgaların armağanını
Kıyıya dokunan sonsuz ahenkler
Bekler ay ışığının kucağını
Hüzün olgunlaşıp düşer sancıdan
Bu yüzden yıldızlar mutlu olacak
Ayakta inceliyor ay utancından
Gölgesi sularda kaybolacak
Kutsal günahları ipe verirken
Cellatların elleri gül görülür
Karlı dağlar demir gibi erirken
Kederler hep yalnızca gömülür
Ali Akca
Bir önceki yazımız olan Palmiyeler Şiiri başlıklı makalemizi de okumanızı öneririz.