Anneye Hasret Şiiri
Anneciğim! Çok uzaklardasın,
Getirmiyor rüzgarlar sesini.
Eski günlerde saklı mis kokun
Hayalin bile yabancı sanki.
Buralarda her şey seni söyler
Bu yağmur senin gözyaşlarındır.
Yüzümü okşayan rüzgar ellerin
Her güzel yüz senin bakışlarındır.
Sen beni bazen kırıp üzsen de
Ben seni kıramam,hiç kırmadım.
Okudum, gezdim kendi başıma
Sana yük olmadım, ezdirmedim.
Gün gelir,sana kavuşamadan
Toprak alırsa beni koynuna,
Hakkını helal et,anneciğim
Sana hasret biricik oğluna.
Mehmet Ak
Bir önceki yazımız olan Çanakkale’nin Sırrı Şiiri başlıklı makalemizi de okumanızı öneririz.