Aman Diliyor Şiiri
Bak; aman diliyor kapında biri:
Ne zindan mahkûmu, ne Hint fakiri
Saçları bembeyaz, gözleri çocuk
Sen onun güneşi, sen göz nûrusun…
Gündüzden geceden, dünden yarından,
Korkuyor nefret ve sevdâlarından.
Sahte gerçeklere söndü cür’eti
Bu varlık zilleti, sen gurûrusun…
Çocuk olmadı hiç, hiç oynamadı
Alnındaki çizgilerin dilini
Senin kadar hiç anlayamadı
Hep ayrılık biçti, biçti, yamadı…
Sûretler mâtemi, sen sürûrusun…
Bir de Kul Hafî var; İkide birde
Başka bir şey demez hasreti der de
Gün mü gelir bilmem, sen mi gelirsin
Topraktan kalkacak. Onun Sûr’usun…
Selçuk Bekar
Bir önceki yazımız olan Annem Hastaymış Şiiri başlıklı makalemizi de okumanızı öneririz.