Aldırmadan Şiiri
Duman kokuyor sokak
Sarılıp göğsüne koklasam.
Aldırmadan fırtınaya,
Uçurtsak uçurtmaları.
Kimse farkına varmadan,
Toplasak valizimizi
Ve uçsak bu şehirden
Binaların yüksekliğine bakmadan..
Bir elime sigaramı,
Diğerine seni alıp
Koşsam çayırlara
Islaklığına bakmadan çimenlerin
Uzansak ve uyusak
Gözlerimizi yummadan..
Koparsak zincirleri,
Kelepçelere aldırmadan
Eski zaman kadınları gibi
Taksak kaş kolumuzu
Soğuğa göz kırparak
Kaçsak bir dağın yamacına..
Bir barakada kalsak
Sen odunları toplasan
Ben ocağı yakarım.
Bak her şey alabildiğine güzel
Çimenler yemyeşil
Bak sarmalara alabildiğine özgür.
Hadi üşüyorum,
Sarıl bana.
Kara toprağa inat,
Uyuyalım aldırmadan…
Ayşe Yavuz
Bir önceki yazımız olan Doğru Sözün İsyanı Şiiri başlıklı makalemizi de okumanızı öneririz.