Ağlayan Yolcu Şiiri
İkimiz bir candık, beş yıldan beri,
Bendeki yarıyı almadan gitti.
Sır gibi sakladı, gittiği yeri,
Yüzüme bir kere gülmeden gitti.
Gözleri yolcuydu, yüreğim hancı,
Islanan kirpiği ömürlük sancı.
İki yanağında billurdan inci,
Sevdamın vadesi dolmadan gitti.
Israrlı soruma vermedi yanıt.
Ne hatırla dedi, ne beni unut.
İçimde açmamış goncaydı umut,
Kopardı dalından, solmadan gitti.
Hoşça kal demeye kalkmadı eli,
Elveda demeye yetmedi dili.
Hiç böyle değildi, sevdim seveli,
Kalbimin derdini bilmeden gitti.
Belli ki, dönmeye yoktu niyeti,
Sevdamın mirası hasret diyeti.
Boynunda kolyeydi hüznümün seti,
Gözünün yaşını silmeden gitti.
Burnumu sıksalar çıkacak canım,
Haline baktıkça kurudu kanım.
Har adım başında yaklaştı sonum,
Sabredip sevdiği ölmeden gitti.
Mehmet Nacar
Bir önceki yazımız olan Affetmem Seni Şiiri başlıklı makalemizi de okumanızı öneririz.